Pieter ging vervolgens nationale wedstrijden rijden. Wim Laan had een auto en zo kwamen Hans Laan en Pieter aan de start. Pieter kon goed mee bij de nieuwelingen (toen leeftijd 17 en 18 jaar), hij won als tweedejaars nieuweling de Ronde van Alkmaar met voorsprong. Vervolgens de overstap naar de amateurs en een overwinning in de Ronde van Coevorden waar hij samen met Theo Oudshoorn reed. Na een aantal jaren maakte Pieter de balans op en gaf alle aandacht aan een maatschappelijke carriere.

Op betrekkelijk jonge leeftijd, rond zijn dertigste werd hij voorzitter van UWTC. Samen met Ad Fiege vormde hij een ijzersterk tandem. Zij hadden een grote inbreng in de bouw van ons huidige clubgebouw aan de Europarei. Op 10 maart 1984 opende Pieter het clubgebouw. Van het 50jarig jubileum in 1985 maakten zij samen heel veel werk, o.a. de uitgave van een jubileumboekje. Het waren ook de jaren dat de twee nieuwe afdelingen, toer en BMX zich aandienden en ontwikkelden.  De organisatie van de wielerrondes van Uithoorn, Mijdrecht en de oprichting van de Ronde van Wilnis namen ook heel veel tijd in beslag. Pieter was geen voorzitter die alles delegeerde, hij hielp overal aan mee. Zo is het volgende voorval bekend. Voor de Ronde van Wilnis waren dranghekken nodig die uit Utrecht moesten komen en ’s avonds ook weer terug moesten. Daarvoor was een stevige paardentrailer van de broer van Han van der Schaft geleend. Om 9 uur ’s avonds hekken inladen en met Thea afgesproken dat hij om 11 uur wel terug zou zijn. De paardentrailer was niet zo sterk als gedacht, al met al waren de mannen pas om 1 uur ’s nachts terug. Bedenk wel dat er geen mobiele telefoons waren, dus geen app-je naar Thea dat het even later zou worden.

Ik noem nu Thea en een ieder beaamt het dat Thea en Pieter altijd samen overal op de vereniging waren. Zonder de steun van Thea had Pieter zich nooit zo in kunnen zetten voor UWTC. 

Pieter was voorzitter uit betrokkenheid en verantwoordelijkheid voor UWTC, niet omdat hij als voorzitter op de voorgrond kon treden. In tegendeel Pieter was een bescheiden man.
Zijn verantwoordelijkheidsgevoel voor UWTC zorgde er voor dat hij na zijn aftreden, opnieuw voorzitter werd van 1993 tot 1995 omdat niemand die rol op zich wilde nemen.

Dan is Tom inmiddels geboren en ook zijn jonge leven werd voor een belangrijk deel bepaald door UWTC. Hij noemde ons clubhuis “de schuur van Ad”. De Ronde van Uithoorn kreeg een speciale betekenis voor hem. Hij plakte de enveloppes dicht waar de premies voor de Ronde van Uithoorn in zaten en hielp hij bij de uitgifte van de rugnummers. Wielrenner worden, dat raadde Pieter hem af. Je kunt beter studeren was zijn devies.

In 2005, toen er enige turbulentie in de vereniging was, zat ik naast Pieter tijdens de ALV. Pieter worstelde, er moest iets gebeuren maar hij kon het niet opnieuw doen.

Jaarlijks zien wij Thea en Pieter op de nieuwjaarsreceptie en zien zij dat het goed gaat met UWTC.

Op 28 februari informeerde ik Pieter dat de verhuizing van UWTC definitief door gaat. Dezelfde dag een reactie van Pieter waarin hij schreef “heel goed nieuws, wij gaan het volgen”.

Wat nog veel mooier is, zoon Tom is wielrenner geworden. Afgelopen jaar zijn Pieter en Tom samen veel op pad geweest naar de wedstrijden. Als Thea thuis bleef werd zij via de app geïnformeerd over het wedstrijd verloop. De Ronde van Uithoorn leverde Tom een podiumplaats op. Dat moet voor Thea, Pieter en Tom heel mooi zijn geweest .

De gedachte dat dit hechte kleine gezin zonder Pieter verder moet, doet heel UWTC veel pijn.

Namens UWTC spreek ik uit dat jullie altijd van harte welkom zijn bij de vereniging die Pieter zo een warm hart toedroeg.